Yardım kuruluşları Suriyeli çocukların savaş yüzünden ve mülteci olarak yaşadığı travmanın bir nesli ‘kayıp nesil’ haline getirdiği uyarısında bulunuyor. Bu çocukları travmadan kurtarmanın maliyetiyse çok büyük ve bunun için yeterli fon yok.
Dokuz yaşındaki Aden, Suriye’de yaşadığı dehşet verici olayları hiçbir zaman unutmayacak. Bu travmanın üstüne Lübnan’da mülteci olarak yaşadıkları eklenince psikolojik yaralarının tedavisi daha da zorlaşacak.
Aden, “Öteki çocuklar bana çok çok kötü sözler söylüyor. Beni gösterip ‘Suriyeli köpek’ diyorlar. Ülkelerini mahvettiğimizi söylüyorlar. Bombaları bizim attığımızı iddia ediyorlar” diyor.
Save the Children/Çocukları Kurtarın adlı yardım kuruluşu, onbinlerce Suriyeli çocuğun savaş ve sığınmacı olmanın yolaçtığı travmayla yaşadığı ve tedavi görmediği uyarısında bulunuyor. Caroline Anning, kuruluşun temsilcisi ve programımıza Lübnan’dan katıldı: “Humus’ta evinin bombalanması sırasında gözünü kaybeden altı yaşında bir kız çocuğuyla konuştum. Kardeşinin havaya uçtuğunu, parçalandığını görmüş. Çocuklar çok dayanıklı ama bu tür olayları unutmak, özellikle de uzman yardımı ve psikiyatrik tedavi olmazsa, çok zor.”
Save the Children gibi dernekler, çocuklara bu tür yardım sağlıyor. Uzmanlar, Lübnan’ın Trablusşam kentinde çocuklar için hazırlanmış mekanlarda onları tedavi ediyor.
Ancak çalışmaların devam etmesi için daha çok kaynak ve paraya ihtiyaç var.
Reem Nasri, “Çocukları tedaviden yoksun bırakmak, yetişkinlikte çok ciddi sorunlara yol açar. Örneğin bu çocuklar ilerde çok agresif olabilir. Depresyon, panic atak, korku krizleri yaşayabilir. Bunların ilerki yaşlarda tedavisi de çok zor olabilir” şeklinde konuşuyor.
Bu konudaki istatistikler korkunç. Kuzey Irak’taki bir mülteci kampında her 10 çocuktan biri, ya annesini ya da babasını kaybetmiş durumda. En az 200 bin Suriyeli mülteci çocuk hiçbir eğitim görmüyor. Kız çocukları arasında erken evlenme oranı büyük bir hızla artıyor.
Anning, “İki milyondan fazla Suriyeli çocuktan söz ediyoruz. Şu anda ne yazık bu çocuklara yardım edilmesi ve tedavi sağlanması için gerekli fonların sadece yüzde 26’sına sahibiz” diyor.
Caroline Anning, bir nesil Suriyeli çocuğun savaş travmasıyla yaşadığını söylüyor ve bu konunun bir an önce ele alınmasının önemini vurguluyor.
