LONDRA —
Görüşmelere verilen 1 haftalık ara, farklı diplomatik manevralara olanak sağladı. Muhalif liderler ilk kez Moskova’yı ziyaret ederken Amerikalı ve Rus yetkililerle Birleşmiş Milletler arasında da üst düzey görüşmeler gerçekleşti.
Ancak bu 1 hafta aynı zamanda Suriye hükümetine, muhalif bölgelere yönelik saldırılarını arttırma imkanı da verdi ve sivillerin üzerine varil bombaları yağdı.
Çoğunluğu görüşmelere katılmayı reddeden muhalif militanlar da eylemlerini sürdürdü.
Savaşanlarla görüşmecilerin farklı olması Londra King’s College’dan Reinoud Leenders’a göre bir anlaşma olması durumunda bile uygulamayı zorlaştırabilir: “İnsani yardım ve siyasi geçiş süreciyle ilgili bir anlaşma gerçekleşse bile ülkede savaşmaya devam edenleri işbirliği yapmaya ikna etmek sorun olacak.”
Bu ikna çalışmaları Devlet Başkanı Beşar Esat’ın gelecekte siyasi bir rol üstlenmesi durumunda daha da zor olabilir. Müttefikleri Esat’ın görevine devam etmesini, muhaliflerse gitmesini istiyor. Buna benzer temel görüş farklılıkları bugüne kadar çatışmaların sona ermesini engelledi.
Eski Amerikalı diplomat Daniel Serwer, 20 yıl önce Bosna Savaşı’nın uzun bir sürecin ardından sonlandırılmasında aracılık yapmış: “Her tur görüşmede beklentiler yüksekti ama anlaşma gerçekleşmiyordu. Askeri müdahaleden sonra uzlaşmaya varıldı. Belki bundan bir ders çıkarılabilir.”
Kimse Suriye’ye askeri müdahaleden bahsetmiyor. Bunun bir nedeni böyle bir girişimin muhalifler arasındaki radikal grupları güçlendirmesi ihtimali.
Ancak büyük bir değişiklik olmaması durumunda Reinoud Leenders barışın yalnızca sözde kalmasından korkuyor: “Barışa ulaşmak yerine sürekli bir barış sürecine girilmesi ve savaşın siyasi bir çözüme ulaşılmadan uzun süre devam etmesinden korkuluyor.”
Suriye görüşmeleriyle ilgili olarak bunu söylemek için erken. Bu yalnızca ikinci tur ve herkes görüşmelerin zor geçmesini bekliyor.
Ancak bu 1 hafta aynı zamanda Suriye hükümetine, muhalif bölgelere yönelik saldırılarını arttırma imkanı da verdi ve sivillerin üzerine varil bombaları yağdı.
Çoğunluğu görüşmelere katılmayı reddeden muhalif militanlar da eylemlerini sürdürdü.
Savaşanlarla görüşmecilerin farklı olması Londra King’s College’dan Reinoud Leenders’a göre bir anlaşma olması durumunda bile uygulamayı zorlaştırabilir: “İnsani yardım ve siyasi geçiş süreciyle ilgili bir anlaşma gerçekleşse bile ülkede savaşmaya devam edenleri işbirliği yapmaya ikna etmek sorun olacak.”
Bu ikna çalışmaları Devlet Başkanı Beşar Esat’ın gelecekte siyasi bir rol üstlenmesi durumunda daha da zor olabilir. Müttefikleri Esat’ın görevine devam etmesini, muhaliflerse gitmesini istiyor. Buna benzer temel görüş farklılıkları bugüne kadar çatışmaların sona ermesini engelledi.
Eski Amerikalı diplomat Daniel Serwer, 20 yıl önce Bosna Savaşı’nın uzun bir sürecin ardından sonlandırılmasında aracılık yapmış: “Her tur görüşmede beklentiler yüksekti ama anlaşma gerçekleşmiyordu. Askeri müdahaleden sonra uzlaşmaya varıldı. Belki bundan bir ders çıkarılabilir.”
Kimse Suriye’ye askeri müdahaleden bahsetmiyor. Bunun bir nedeni böyle bir girişimin muhalifler arasındaki radikal grupları güçlendirmesi ihtimali.
Ancak büyük bir değişiklik olmaması durumunda Reinoud Leenders barışın yalnızca sözde kalmasından korkuyor: “Barışa ulaşmak yerine sürekli bir barış sürecine girilmesi ve savaşın siyasi bir çözüme ulaşılmadan uzun süre devam etmesinden korkuluyor.”
Suriye görüşmeleriyle ilgili olarak bunu söylemek için erken. Bu yalnızca ikinci tur ve herkes görüşmelerin zor geçmesini bekliyor.
