ABD'nin Kentucky eyaleti denince akla ilk gelenlerden biri atlar ve at yarışları. Yarışırken sahiplerine ciddi paralar kazandıran ya da çiftlik hayatının vazgeçilmez bir parçası olan ancak hastalandıklarında, yaralandıklarında ya da yaşlandıklarında ölüme terkedilen atlar, hiç de küçümsenmeyecek oranda.
Büyük paraların döndüğü at yarışlarında bir zamanlar kahraman olarak alkışlanan atlar, yaşlanıp işe yaramaz hale geldiklerinde artık sahipleri için bir yük oluyor. Yaralanan ya da hastalanan atlarsa birer masraf kapısına dönüşüyor. Kentucky eyaletinde bir at çiftliği bu hayvanlara sahip çıkıyor.
Your browser doesn’t support HTML5
Terkedilen Atlara Sahip Çıkıyorlar
Daha önce New Jersey’de yaşayan Linda Sesta ve ailesi, terkedilen atlara sahip çıkmak istese de New Jersey’de bu hayallerini maddi olarak karşılayamayacaklarına karar verip, Kentucky’e taşınmaya karar vermiş.
Linda Sesta, “İnsanların istemediği atlara ve hayvanlara yardım etmek tutkumuzdu ancak bunu New Jersey'de yapacak paramız yoktu. Ve böylece buraya, arazi satın almaya gücümüzün yettiği ve hükümet müdahalesi olmadan hayvanlarla ilişki kurmakta özgür olduğumuz bir yere geldik. Böyle çiftlik alanlarında, hayvanlar artık para etmezse, işlerini yapamazlarsa, üremezlerse, gözden çıkarılabilecek birer metadır. Onları ya vururlar ya ormana bırakırlar. New Jerseyli olduğumuz için bizim tavrımız biraz farklı. Buradakiler, bu hayvanları alacağımızı öğrendiklerinde mutlu oldular çünkü geceleri uyuyabiliyorlar. Bizim ilgilenmemiz için yaralı hayvanları, kanaması olan hayvanları, hasta hayvanları, yaşlı hayvanları buraya getirebiliyorlar. 20 veya 30 atımız, 30 köpeğimiz olduğu zamanlar oldu. Hala bir sürü kedimiz, köpeğimiz var, ahırlarımız var. Bu hayvanlar insanların onlara karşı tutumlarından dolayı buradalar” diyor.
“Hayvanlar bizden önce yemek yer”
İçlerindeki hayvan sevgisinin sesine kulak veren, sırf onlar için yaşadıkları yeri değiştiren Sesta ailesi çiftliğin tüm giderlerini kendileri karşılamaya çalışıyor. Aile yerel halktan gelen her kuruşa da minnettar.
Linda Sesta, “Hayvanlar bizden önce yemek yer. Ama kaynak yok, para yok. Bu sadece geceleri uyuyabilmemiz için yaptığımız bir şey. Harcamalar tıbbi giderlere bağlı. Bazen veterinerler yardım ediyor, bazen etmiyorlar. Ayağı ters dönmüş, üzerinde yürümekten eklemi yarılmış, kemikleri açılmış bir midilliyi kurtardık. Ve yerel radyo istasyonu ve televizyon istasyonu bir haber yaptı ve insanlar bize para gönderdi. Burada yaşayan yaşlı bir kadın bize sadece 96 sent gönderdi çünkü o kadarını karşılayabiliyordu. Başka bir eyaletteki veteriner kliniği midilliyi aldı ve onu kurtarmaya çalıştı. Ama yıllarca açık yarayla dolaştığı için enfeksiyon kapmıştı. Çok pahalı bir iş ama elimizden gelenin en iyisini yapıyoruz” diyor.