AINKAWA, IRAK —
Yezidilerin, hayatlarında bir kez hacca gitmeleri zorunlu. Hac mekanıysa Irak’ın kuzeyinde dağların arasındaki Laleş Tapınağı.
Müslüman ve Hıristiyanlar tarafından ‘şeytana tapanlar’ olarak nitelenen ve sayıları yarım milyonu bulan Iraklı Yezidiler, 2003’te Saddam Hüseyin’in devrilmesinden sonra en çok ayrımcılığa uğrayan toplum.
Yezidiler artık bölgeye geri dönüyor. Yezidilerin hükümette kendi bakanları da var.
Lokman Süleyman Yezidi bir öğretmen: “Din özgürlüğümüz kısıtlıyken hacca gidemiyorduk. Ama artık gidiyoruz. Bölgesel Kürt hükümeti sadece bizim için değil, herkes için yararlı işler yapıyor.”
Erbil’de Rahip Aeşa Davut, bir Süryani kilisesinin lideri.
Yezidiler gibi Hıristiyanlar da Saddam Hüseyin devrildikten sonra Sünni ve Şiilerin hedefi haline gelmişti.
“Artık etrafımızdakiler kilise ve kutsal kabul ettiğimiz yerlere saygıyla yaklaşıyor. Herkes burada barış ve huzur içinde biraraya geliyor. Kent sakinleri ibadet yerlerimizi koruyor.”
Başkent Bağdat ve güneydeki Basra gibi kentlerde onbinlerce Hıristiyan yaşıyordu. Bunların çoğu ya yurtdışına ya da kuzeydeki Kürt bölgesine kaçtı. Rahip Aeşa, cemaatinin bağımsız bir Kürt devletini destekleyeceğini söylüyor.
“Eğer durum böyle gider, bizim için hiçbir şey değişmezse, o zaman, evet, Kürtleri destekleriz.”
Birçok Hıristiyan Erbil’e yakın Ainkawa kasabasına yerleşti. Buraya çok farklı bir atmosfer hakim. Çayevleri yerine barlar görmek mümkün. Ragat Hana Yufus, 2005’te Bağdat’taki içki dükkanı bombalanınca Ainkawa’ya yerleşmiş.
“Kürt bölgesi Irak’ın geri kalanından farklı. Herkes istediğini ifade etmekte özgür. Çok daha demokratikler, en önemlisi de güvenlik var.”
Berber Muhammet, Kürtlerin, artık Suriye’nin büyük bölümünü kontrol altına alan Kürtlerle birleşmesi gerektiğine inanıyor.
“Kürtlerin iki ayrı çatı altında değil tek çatı altında toplanması gerekir.”
Özerk Kürt Bölgesel Yönetimi tüm dinlere inananları temsil ettiğini, bölgenin demokrasiye geçiş sürecinin tamamlanmasında azınlıkların dini haklarının büyük önem taşıdığını kaydediyor.
Müslüman ve Hıristiyanlar tarafından ‘şeytana tapanlar’ olarak nitelenen ve sayıları yarım milyonu bulan Iraklı Yezidiler, 2003’te Saddam Hüseyin’in devrilmesinden sonra en çok ayrımcılığa uğrayan toplum.
Yezidiler artık bölgeye geri dönüyor. Yezidilerin hükümette kendi bakanları da var.
Lokman Süleyman Yezidi bir öğretmen: “Din özgürlüğümüz kısıtlıyken hacca gidemiyorduk. Ama artık gidiyoruz. Bölgesel Kürt hükümeti sadece bizim için değil, herkes için yararlı işler yapıyor.”
Erbil’de Rahip Aeşa Davut, bir Süryani kilisesinin lideri.
Yezidiler gibi Hıristiyanlar da Saddam Hüseyin devrildikten sonra Sünni ve Şiilerin hedefi haline gelmişti.
“Artık etrafımızdakiler kilise ve kutsal kabul ettiğimiz yerlere saygıyla yaklaşıyor. Herkes burada barış ve huzur içinde biraraya geliyor. Kent sakinleri ibadet yerlerimizi koruyor.”
Başkent Bağdat ve güneydeki Basra gibi kentlerde onbinlerce Hıristiyan yaşıyordu. Bunların çoğu ya yurtdışına ya da kuzeydeki Kürt bölgesine kaçtı. Rahip Aeşa, cemaatinin bağımsız bir Kürt devletini destekleyeceğini söylüyor.
“Eğer durum böyle gider, bizim için hiçbir şey değişmezse, o zaman, evet, Kürtleri destekleriz.”
Birçok Hıristiyan Erbil’e yakın Ainkawa kasabasına yerleşti. Buraya çok farklı bir atmosfer hakim. Çayevleri yerine barlar görmek mümkün. Ragat Hana Yufus, 2005’te Bağdat’taki içki dükkanı bombalanınca Ainkawa’ya yerleşmiş.
“Kürt bölgesi Irak’ın geri kalanından farklı. Herkes istediğini ifade etmekte özgür. Çok daha demokratikler, en önemlisi de güvenlik var.”
Berber Muhammet, Kürtlerin, artık Suriye’nin büyük bölümünü kontrol altına alan Kürtlerle birleşmesi gerektiğine inanıyor.
“Kürtlerin iki ayrı çatı altında değil tek çatı altında toplanması gerekir.”
Özerk Kürt Bölgesel Yönetimi tüm dinlere inananları temsil ettiğini, bölgenin demokrasiye geçiş sürecinin tamamlanmasında azınlıkların dini haklarının büyük önem taşıdığını kaydediyor.
