Başkan Bush’un halktan gördüğü destek oranı, Irak savaşı uzadıkça daha da düşüyor. Şu sıralar, Bush'un politikalarını destekleyenlerin oranı sadece yüzde 30 civarında. Bu Amerikan tarihinde ilk kez yaşanmıyor.
George Bush, savaş yüzünden bu kadar çok destek kaybına uğrayan ilk başkan değil. Amerikan İç Savaşının ilk yıllarında da Başkan Abraham Lincoln partisinin desteğini kaybetmişti. Başkan Roosevelt ise, İkinci Dünya Savaşının başlarında güçlü bir muhalefetle karşılaşmıştı.
Washington’daki Amerikan Üniversitesi tarih profesörü Allan Lichtman, Başkan Bush’un durumunu, Vietnam Savaşı döneminde Başkan Lyndon Johnson’ın durumuna benzetiyor: "O da, amacı kesin olarak belli olmayan bir savaşta asker sayısını arttırma kararı almıştı.”
Başkan Bush, amacının açık olduğunu söylüyor: Ortadoğu’da demokrasiyi yaymak ve Amerika’yı terör saldırılarına karşı korumak. Ancak, kamuoyu yoklamalarına göre, halkın yüzde 70’i Bush’un Irak politikasını onaylamıyor. Bazı çevreler, Başkan Bush’un Amerikan tarihinin en kötü başkanı olarak tarihe geçeceğini düşünüyor. Ülkenin 43’üncü Başkanı Bush, bundan kaygı duymadığını söylüyor: “Herkes benim başkanlık dönemimin tarihini yazmaya kalkışıyor. Şu anda birinci Başkan olan George Washington’ın politikaları bile hala tarihçiler tarafından değerlendiriliyor. Onun için 43 numara olan bana, sadece, doğru olarak bildiğimi yapmak kalır...”
Tarihsel olarak bakarsak, savaşlarda galibiyet, başkanları haklı çıkarır. Örneğin, Başkan James Polk döneminde – 1846 yılında – Meksika Savaşı, halkın yarısı tarafından desteklenmiyordu. Ancak, zaferle birlikte, kamuoyu fikrini değiştirdi.
Bundan 100 yıl önce, Başkan William McKinley, asılsız iddialarla başlatıldığı söylenen İspanya – Amerikan Savaşında zafere kavuşunca, onu eleştirenlerin bile desteğini kazandı.
Ancak, Brookings Enstitüsü uzmanı Stephen Hess, yenilginin de Başkanın tarihte nasıl hatırlanacağını belirlediğini hatırlatıyor: "Vietnam gibi bir savaşta zafer ilan etmek imkansızdı. Ve o savaş döneminde başkanlık yapan Lyndon Johnson ve Richard Nixon da savaşı kaybettikleriyle hatırlanıyor."
Bush, Irak’tan çekilme çağrılarına karşı çıkıyor. Bush, çekilme çağrıları yapanlara İkinci Dünya Savaşında Franklin Roosevelt ve Kore Savaşında Harry Truman’ın kararlılığını hatırlatıyor. Her iki başkan da Demokrat Partiliydi. Başkan geçenlerde şöyle konuştu: “Demokratlar, eleştirmekten başka bir şey yapmıyorlar. Roosevelt ve Truman’ın partisi, ‘pes etme’ partisi haline gelmiş.”
Profesör Lichtman, Truman’ın başkanlık görevinden ayrıldığında, onu destekleyenlerin oranının yüzde 23 olduğunu hatırlatıyor. Kore savaşı sonuçsuz kalmıştı ve Komünistler başka bölgelerde ilerliyordu. Bush da bunu örnek gösteriyor ve Turman’ın şu anda saygıyla anıldığını söylüyor. Ancak, Lichtman’a göre Başkan Bush yanlış bir benzetme yapıyor: “Truman’ın politikası, ‘Sovyetlerin yayılmasını engelleme’ esasına dayanıyordu. Kışkırtmamak; askeri çözümlerden kaçınmak. Ve bu politika başarılı olmuştu. Bush’un Irak politikasından tamamen farklı bir yaklaşım."
Stephen Hess, Amerikan başkanlarının tarihte nasıl anıldığının zamanla değiştiğini söylüyor. İnsanların görüşleri, tarih yazıldıkça şekilleniyor...