Christian Science Monitor gazetesi muhabiri Yigal Schleifer, Agos gazetesi genel yayın yönetmeni Hrant Dink’in öldürülmesinin, Türkiye’deki demokratik reformlar konusunu yeniden gündeme getirdiğini yazıyor. Haberde, giderek yükselen milliyetçi dalganın demokratikleşme önünde ciddi bir engel olduğu da belirtiliyor:
“Son yıllarda Türkiye’de ciddi bir iç mücadele yaşanıyor. Bir yandan Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne üye olma isteği başta demokratikleşme ve insan hakları olmak üzere önemli siyasi reformların önün açtı. Ermeni meselesi gibi geçmişte tabu olarak görülen konular tartışılmaya başladı. Diğer yandan, Avrupa Birliğiyle bağlantılı bu reformlar güçlü bir milliyetçi tepkiyle karşılandı. Avrupa Birliğiyle müzakerelerin zaten çıkmaza girdiği bir dönemde, daha önce de bir çok kez yargılanan bir gazetecinin öldürülmesi, Ankara’nın Avrupa’daki imajını daha da zedeleyecektir ve Ankara üzerindeki baskıların artmasına neden olacaktır.”
New York Times, Demok Partinin denetimindeki Kongrenin Irak konusunda sadece Başkan Bush’un önerilerine karşı çıkmasının yeterli olmadığını vurguluyor. Gazete, Kongreden Bush’u daha somut hedeflere yöneltecek adımlar atmasını istiyor:
“Yapılan tavsiyeler, Buhs’un düşüncesini de Irak Başbakanı Maliki’nin tavrını da değiştirecek gibi görünmüyor. Bu nedenle Kongrenin daha fazlasını yapması şart. Başkan Bush’un milislerin silahsızlandırılması, petrol gelirlerinin paylaşımı konusunu çözmesi ve orta sınıf Sünnileri yeniden siyasi sürece dahil etmesi için Bağdat hükümetine bir tarih vermesi ve baskı yapması gerekiyor. Temsilciler Meclisi ve Senato, bunu yapmamakta direnen Bush’a karşı kendi yetkilerini kullanmalıdır. Kongreyi bekleyen en zor görev, Bush’u Irak’taki Amerikan askerlerinin arkalarında tam bir kargaşa bırakmadan eve dönmelerini sağlayacak bir politika geliştirmeye zorlamaktır.”
Boston Globe, İran’a karşı izlediği tavır nedeniyle Fransa Cumhurbaşkanı Jacques Chirac’ı eleştiriyor. Gazete, Chirac’ı, Fransa’nın Lübnan’daki çıkarları için Tahran’la pazarlık yapmakla çalışmakla suçluyor:
“Chirac’ı Lübnan konusunda bir anlaşmaya varması için Dışişleri Bakanını İran’a göndermekten vazgeçirenler ne kendi diplomatlarıydı ne de Bush yönetimi. Bu konuda Suudi Arabistan ve Mısır etkili oldu. Bu da Chirac’ın tutarsızlığını göstermesi açısından çok önemlidir. Suudiler ve Mısırlılar da, Şii İran’a karşı Lübnan’daki Siniora hükümetini destekliyor. Ancak bu Sünni ülkeler İran’ın nükleer güç olmasını ve bütün Arap dünyasında nüfuzunu artırmasını engellemek konusunda da bütün güçlerini kullanıyorlar.”
Washington Post, Senatör Barack Obama’nın ardından senatör Hillary Clinton’ın da başkanlık yarışına gireceğini açıklamasıyla Demokrat Parti içindeki yarışın kızıştığına dikkat çekiyor. Ancak gazete, Hillary Clinton’ın işinin kolay olmadığını da ekliyor:
“Hillary Clinton’la ilgili asıl mesele bir kadının başkanlık yarışını kazanıp kazanmayacağı değil, bu kadının başkanlık yarışını kazanıp kazanamayacağıdır. Kampanyanın baş stratejisti Mark Penn, Bayan Clinton’ın güçlü bir seçmen desteği olduğunu, New York'ta Cumhuriyetçilerin güçlü olduğu yerler de bile seçmenleri ikna edebileceğini kanıtladığını ve tam bir sınavdan geçmiş tek potansiyel aday olduğunu öne sürüyor. Ancak, bunlar doğru olsa da, Hillary Clinton henüz en zor sınavdan geçmiş değil.”
